یکی از قواعد مهمی که در فلسفه تقریر شده و در علوم دیگر نیز کاربرد دارد قاعده‌ای است که ارسطو نخستین‌بار آن را طرح نموده بدین مضمون که هر متحرّکی به یک محرّک نیازمند است. این قاعده در فلسفه اسلامی موردتوجه فلاسفه بوده و از آن برای اثبات محرک نخستین و کیفیت محرک بودن آن بهره جسته‌اند. فلاسفه پیش از صدرالمتألهین حرکت را منحصر در مقولات عرضی کم، کیف، این و وضع می‌دانستند و ازاین‌رو بسیاری از مسائل مرتبط با حرکت لاینحل مانده بود؛ لکن صدرا با اثبات حرکت جوهری، حرکت در تمام اجزای جهان مادی را لازمه آن شمرده و مسائلی چون جسمانی الحدوث بودن نفس ناطقه انسانی، اثبات معاد جسمانی و… را به‌واسطه آن حل نمود …
این یادداشت را در صفحات ۱ تا ۱ نشریه بخوانید