استاد سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به «شهریار»، شاعری پرآوازه بود که شهرت و محبوبیتی نادر در دوره حیات خود را تجربه کرد. اشعار استاد شهریار، مرزها را درنوردید و از قفقاز تا آناتولی و اروپا رفت و به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شد. مکاتبات و مشاعرات او با «محمد راحیم» و «سلیمان رستم» و پاسخ‌های حکیمانه او به این مکاتبات، جای درنگ و تعمق بسیار دارد که مجالی فراخ می‌طلبد و محلّی دیگر.
شهریار، شاعری دین‌دار و دین‌مدار بود و تدیّن در اشعار این شاعر ایرانی و آذربایجانی موج می‌زند. عشق وافر شهریار به امیرمؤمنان علیه‌السلام، ارادت او به شهید دشت کربلا علیه السلام، یاد توأم با احترام او از مادر آفرینش حضرت صدیقه طاهره سلام‌الله‌علیها، و نیز اظهار ارادت وافر او به مقام شهیدان، شاهدانی بر این مدعایند.
این یادداشت را در صفحات ۱ تا ۱ نشریه بخوانید