زبان مهمترین ویژگی انسان است و شاید کارکرد زبان در تعریف نابهنگام از فراموشی پدیدار شده و هستندهای باشد که در هستیدن ارتباطی برای خواهش زمان دارد و این خوانش از خواهش زمان، زبان است. برخلاف باور عمومی که زبان عامل ارتباط است؛ زبان چیزی جز هستی انسان نیست و ارتباط آن با زمانمندی خود است. اگر به تاریخ زبان بنگریم چیزی را مییابیم که دچار تحول و دگرگونیهایی ماهیتی شده و بالعرض، این تغییرات وارد زبان به معنی کلی کلمه شده است؛ اما اینکه آیا خاصیت بنیادین زبان تغییر کرده است یا نه سؤال بنیادینی است که ویتگنشتاین نیز در کوچهپسکوچههای فلسفه تحلیلی دنبال این امر بود …
این یادداشت را در صفحات ۱ تا ۱ نشریه بخوانید