محدث، فقیه و متکلم شیعی؛ محمدباقر مجلسی، معروف به علامه مجلسی و مجلسی دوم، در سال ۱۰۳۷ ه. ق. در اصفهان زاده شد (تهرانی، 1408: ۱/۱۶). پدرش محمدتقی مجلسی (م. ۱۰۷۰ق.) از شاگردان شیخ بهایی (م. ۱۰۳۰ق.)، ملا عبدالله شوشتری (م. ۱۰۲۱ق.) و میرداماد (م. ۱۰۴۱ق.) (انصاری قمی، بی تا: ۵) بود و در علوم اسلامی از بزرگان روزگار خود به شمار میرفت.
بیشک علامه، علاوه بر محدث بودن که مورد هیچ شک و شبههای نیست، یکی از متکلمان بزرگ شیعه به شمار میآید. احاطه او به آرای کلامی مذاهب مختلف کلامی در لابهلای آثارش هویداست. استدلالها، تبیینها و پاسخگویی وی به شبهات کلامی شاهد دیگری است که در میان کتابها و رسالههای اعتقادی و کلامی وی مشاهده میگردد …
این مقاله را در صفحات ۱ تا ۱ نشریه بخوانید