مردی را در نظر بگیرید که هر روز تخته‌سنگ بزرگی را غلتانده و به قلهٔ کوهی بلند می‌رساند و پس از آن، تخته‌سنگ از بالای کوه حرکت کرده و به دامنه بازمی‌گردد. این سرنوشت غم‌انگیز مردی به نام سیزیف است که به‌حکم خدایان بایستی تا پایان جهان، این کار را هر روز تکرار کند. روزمرگی و تکرار بی‌هدف این اسطوره یونانی دست‌مایهٔ ایده‌پردازی‌های بسیاری در مسئلهٔ معنای زندگی شده است. آیا زندگی ما شبیه سیزیف است؟ آیا ما نیز در یک چرخهٔ بی‌پایان و ملال‌آور از رفتارهای روزانه گرفتار شده‌ایم؟ …
این یادداشت را در صفحات ۱۶ تا ۱۹ نشریه بخوانید